درباره من

من.....
از هر تعلقی که گذشتم، تواناتر شدم.
هر روز چیزی را تَرک کردم و هر روز
چیزی مرا تَرک کرد. با هر تَرکی، خاکِ
تنم تَرَکی برداشت و چیزی از آن
رویید، بالی شاید، کوچک و شفاف و نامرئی.
پریدن با پرهایی نا پیدا مرا بی پروایی آموخت.
آخرین تمنایم سنگی است سهمگین که
بر شانه هایم چسبیده است، باری که
قرن هاست به ناگزیر هر زنی آن را برده است
فردا آن را از شانه هایم پایین خواهم
گذاشت زیرا که در این کوله پشتی، توشه نیست؛
تقاضا و تمناست و آدمی زیر بار تقاضاها
و تمناهایش تلف خواهد شد. رهیدن، رنج
بسیار دارد اما پاداشی نیز دارد که آن
رنج را التیام می بخشد.
چه ناچاری دلپذیری است که
راه رستگاری جز از گذشتن نمی‌گذرد.
خیلی از ما آدما شبیه یه شیشه ی ترک خورده ایم ، هنوز‌‌ نشکستیم ولی تو دلمون پر از ترک های کوچیک و‌ بزرگه ...
هر کدوم از این ترک ها ما رو یاد یه اتفاق می ندازه ، یه خاطره...‌
بعضی ترک ها برای اعتماد بیش از حد به آدماست و بعضی ها برای اینکه تو زندگی بد جایی قرار گرفتیم ، شاید هم وسط بازی دیگران ما ترک برداشتیم ! همه ی ما یه جایی از زندگی ضربه خوردیم ...‌
فرقی نداره از غریبه یا خودی،مهم این هستش که ما دیگه اون شیشه ی بی خط و خش نیستیم ، تو وجود ما ترک هایی هست که هر لحظه می تونه دلمون رو بشکونه ، ما حالا آمادگی شکستن رو داریم‌ حتی با یه ضربه ی ساده و آروم
حالا دیگه مثل قدیم محکم نیستیم،با یه رفتار اشتباه،با یه حرف ساده ترک هامون بزرگ و بزرگ تر میشه ، تا وقتی که بشکنیم
وقتی شکستیم همه ی نگاه ها میره پیش کسی که آخرین ضربه رو بهمون زده ، همه اون رو مقصر می دونن ولی هیچکس خبر نداره هر شکستنی از ضربه ی اول شروع میشه
درست از جایی که اولین ترک رو تو قلبت احساس می کنی
کاش یادمون باشه هر جای زندگی شکستیم، قبل از هر چیزی به این فکر کنیم ضربه ی اول رو چه کسی بهمون زده ، ترک اول رو کِی برداشتیم.  

درج شده در تاریخ ۲/۱۱/۰۷ ساعت 16:29

کاربران آنلاین (0)