درباره من

حال که در این دنیای بزرگ به هر طرف گام بر میداری گرد است و غبار...

ای کاش میشد پرنده بود.از خاک جدا...

وقتی به هر چیز خیره میشوی تار میشود و رنگ میبازد...

ای کاش میشد چشمها را بست.

وقتی احساس میشورد و نمک بر زخم میشود...وقتی قلبها هم برای کشیدن وفا بر

دوش ترازو میشوند و میزان میگیرند...ای کاش میشد دیگر نبود.

پای در گل و سر در هوا نداشت.شاخه نبود.ریشه بود.

ای کاش میشد چشم از آسمان برداشت.به زمین خیره شد.حتی فروتر از این...

به چاله ها خیره شد.به آنجا که یک وجب از خاک هم پایین تر است.

خوابید...مثل تمام چیزهایی که بزرگ بودند و بر خاک سجده کردند.

مثل انسانیت...مثل صداقت...مثل عشق...وفا...مثل فرشته ها...
 

درج شده در تاریخ ۹۵/۰۸/۱۷ ساعت 18:16

کاربران آنلاین (1)

کاکتوس