ای دوست کـــه از جان و دلت کعبه تمناست ....

حج اکبر

ای دوست کـــه از جان و دلت کعبه تمناست       آن خــــــــانه که در شهر حجاز است معماست

مقصـــــــود به پیش تو و تو بی خبر هستی        تاکی که ترا غفــلت و نی هوش و نه پرواست؟

با مــوتر و طـــــــیاره و کشــــتی و قطــــاری       منزل زدن اندر پی مقصــــــــــــــــود، فریباست

چـــون گــــر برسی باز ببینی که ز یک سنگ            در شهر عـــــــــرب کعبه و مردم به تماشاست

افسوس! کــــــه امـروز بود کعـــبه دگر جای           جایی که خــــــــــــدا همسفر خلوت دلهاست

غافـــــل مده این عمـر گرامی خود از دست          پس حــــاجی آزرده دلان شــو که چه زیباست

چون خانه ی دل؛ کعبۀ مقصود و اصیل ست           این کعــــبه زیارت بکن هـــــــردم که معلّاست

"سائس" ! به خــدا هــــــر که دلی را بنوازد

آن حج کبیـــر است و حج افضـل و اعلاست