احترام به جایگاه زن در ایران باستان.

در دوران شاهنشاهی هخامنشی زنانی بوده اند که در چندین مورد بالاتر از مردان قرار داشته اند. نمونه بارز آن در کتیبه های پرسپولیس و تخت جمشید به ثبت رسیده است مانند دریا سالاری بانو آرتمیز . به گفته پرفسور گیل اشتاین ، دکتر دیوید استروناخ ، پرفسور ریچای فرای و پروفسور علیرضا شاپور شهبازی ( موسسه شرق شناسی شیکاگووموزه ایران باستان) داریوش بزرگ برای بنا نهادن کتخهای پارسه از زنان به عنوان یکی از مهمترین نیروهای کاری استفاده میکرد به شکلی که در چندین مورد کتیبه بدست امده نوشته شده است که زنی در اینجا مسؤول بیش از 100 نفر کارگر مرد بود و یا زنی دیگر به دلیل مهارت شغلی اش حقوقی معادل 3 مرد دریافت میکرده یا در کتیبه ای دیگر امده زنان کارگر باردار در ساختن پارسه ( تخت جمشید ) از حقوق شاهنشاهی برای استراحت و بارداری استفاده کردند.
سات اسپ یکی از خویشاوندان دربار شاهنشاهی هخامنشی بود که به دلیل تجاوز به دختر باکره ای در ایران محکوم به مرگ شد . سپس مادر وی نزد شاهنشاه رفت و شفاعت پسر را نمود. شاهنشاه ایران فرمان داد که اگر نمی خواهی او اعدام شود باید دور افریقا را با کشتی بگردد و ماجرای انجا را به رشته تحریر در اورد ولی او از ترس بیابانهای افریقا و سفرهای دراز دریایی از سفر پرهیز کرد و به دروغ پس از مدتی وانمود کرد که افریقا را کامل دیده است . ولی داستانهای وی با دید بزرگان ایران خیالی شناخته شد و در نهایت وی به جرم تجاوز به دوشیزه ای ایرانی به دار اویخته شد. (توجه داشته باشید پسر دربار بود نه هر پسری)
(منبع:ارمانهای شهریاران ایران باستان- دلفانگ کنادت برگ 184)