به تو می اندیشم...

همه می پرسند :

چیست در زمزمه مبهم آب؟

چیست در همهمه دلکش برگ؟

چیست در بازی آن ابر سپید روی این آبی آرام بلند

که تورا میبرد این گونه به ژرفای خیال؟

چیست در خلوت خاموش کبوترها؟چیست در کوشش بی حاصل موج؟چیست در خنده جام؟

که تو چندین ساعت ماتو مبهوت بدان مینگری؟

نه به باد

نه به آب

نه به برگ

نه به آبی ارام بلند

نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام

نه به این خلوت خاموش کبوتر ها

به تو می اندیشم

ای سراپا همه خوبی

تک و تنها به تو می اندیشم

همه وقت و همه جا

من به هر حال که باشم به تو می اندیشم

ای سراپا همه خوبی تو بدان

این را تنها تو بدان تو بیا!

تو بمان با من

جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب

من  فدای تو به جای همه گل ها تو بخند