درباره من

یک فیلسوف بزرگ بود که مطلقاً خدا را باور نداشت و پیوسته در مخالفت با وجود خدا دلیل می آورد. او در تمام روز مشغول نابود کردن مفهوم خدا بود. هرکسی نزد او میرفت، سعی میکرد او را متقاعد کند که خدا وجود ندارد.

روی دیوار اتاق نشیمن او تابلویی با حروف درشت نوشته بود: خدا هیچ کجا نیست God is Nowhere - فقط برای اینکه بحث را با هرکسی شروع کند. و هر کس نزد او میرفت از او میپرسید منظورتان از این تابلو چیست؟

سپس آن فیلسوف خداناباور دارای یک فرزند شد و کودک مشغول یادگیری زبان بود. برای او خواندن واژه ی هیچ کجا Nowhere" دشوار بود، لغتی بزرگ بود. آن کودک روزی مشغول خواندن تابلو بود که خدا در هیچ کجا نیست God is Nowhere

و دید که واژه ای بزرگ است؛ پس آن را به دو بخش تقسیم کرد و آنوقت تابلو را چنین خواند خدا اکنون اینجاست God is now here
حالاهیچ کجا به اینک اینجا " تبدیل شده بود.

آن فیلسوف متوجه شد، و او میباید در آن لحظه در فضای بسیار خوبی بوده باشد، یک فضای ساکت، شروع کرد به فکر کردن در مورد اکنون و
اینجا و به این پدیده علاقمند شد. اکنون چیست؟ معنی اش چیست؟ او هرگز اکنون و اینجا را تجربه نکرده بود.

و همین مورد در میلیونها انسان در دنیا وجود دارد. آنان به دیروزها و به فرداها فکر میکنند هرگز اکنون را تجربه نمیکنند. آنان به هرجای دیگر فکر میکنند، ولی هرگز به اینجا فکر نمیکنند، هرگز اینجا را تجربه نمیکنند و آن را نچشیده اند.

این کودک درهای یک راز بزرگ را در زندگی آن فیلسوف باز کرد. آن فیسلوف خدا را فراموش کرد، تمام استدلالهایش برای انکار خدا را ازیاد برد؛ تمام علاقه اش حول اکنون و اینجا قرار گرفت

و تنها یک راه برای شناخت اکنون و اینجا وجود دارد و آن مراقبه است. فرد باید تماماً ساکت شود زیرا ذهن همیشه یا به عقب میرود و یا به
جلو؛ یا در خاطرات حرکت میکند یا در تخیلات؛ هرگز اینجا نمی ماند؛ هرگز در اکنون نمیماند. فقط به این دلیل که اکنون یعنی مرگِ ذهن.... ذهن از اکنون میترسد، از لحظه حال وحشت دارد.

آن فیلسوف آهسته آهسته هنر بودن در اکنون و اینجا را آموخت و روزی که موفق شد در اینک و اینجا بماند، خدا را تجربه کرد.  

درج شده در تاریخ ۳/۱۰/۱۵ ساعت 17:56

کاربران آنلاین (1)

گل آبی من