درباره من

چاره‌ی دیگری نداریم، باید سازگار شویم با جهان و با محیط و با آدم‌ها، باید گاهی هم برویم پشت پنجره‌ای که آدم‌ها از دریچه‌ی آن به جهان و به ما نگاه می‌کنند بایستیم و به جهان و به خودمان نگاه کنیم و ببینیم ایراد کار کجاست.

باید وقتی دیدیم عاجزیم از تغییر جهان، از خودمان شروع کنیم و تا رسیدن به نتیجه، تغییر کنیم. باید جور دیگری فکر کنیم و جوری دیگری رفتار کنیم و جور دیگری به ادامه‌ی حیات بیندیشیم تا جهان‌مان تغییر کند.

باید خوب نگاه کنیم و ببینیم زبان روزگار چیست و با همان زبان از او درخواست کنیم، با همان زبان زندگی کنیم و با همان زبان به مقصد برسیم و خوشبختی بیشتری را احساس کنیم.

تو خیال کن روزگار ناشنواست، حالا تو هی حرف بزن و از او توقع توجه و پاسخ داشته‌باش، حالا تو هی بایست و فریاد بزن! کار خیلی‌هامان همین است، ایستاده‌ایم مقابل جهان و فریاد می‌زنیم بی‌آنکه در نظر داشته‌باشیم شاید نمی‌شنود! شاید زبان دیگری برای برقراری ارتباط لازم است تا به خواسته‌هامان برسیم، شاید این ماییم که سال‌هاست در یک مسیر اشتباه و بی‌مقصد در جا می‌زنیم و توقع مقصد داریم.

زبان کائنات، زبانِ انرژی‌ست، باید با زبان خودش با او حرف زد. هرچه انرژی‌ت بالاتر، صدات بلندتر، هدف‌هات نزدیک‌تر و آرزوهات دست‌یافتنی‌تر...
حالا فهمیدی چرا بعضی می‌رسند و بعضی نه؟ در حالی که استعدادها و تلاش‌ها و شرایط و امکاناتِ در دسترس یکسان بوده؟
 

درج شده در تاریخ ۱/۰۴/۳۰ ساعت 12:55

کاربران آنلاین (4)

VvXvF کاکتوس فرنود نامداری مترسک