تقدیر عشق.....

 

از این واژهء  بی معنای بودن سخت دلگیرم

و آن اندیشه های تلخ مغزمرا

 به سان یک کبوتر بر فرازعالم هستی چه غمگین میدهم پــــرواز

 و می بینم که انسان این همان پـس مانـدهء تـاریخ

به اسم پـو چ و خـــالــی تـمدن

 سخـــت مـی بـالـدو چون آن عنــکـبوت پــیر

 بـه تـار چـــسب آگــــین تــــمدن وه چـ۹ مـی چســبـد

 و مـــغـــروراســــت ولـی غـافـل زایـنـکه بـاز هـم در دام  افـــسونـــی

 گرفتـار اسـت و پـای رفـ ـنش  درگیـر زنـجـیر  اســت

 و در چـنگـال خـون آلـود قـرنــی ظـالـم و وحشـی

 چـه زخـمی و بـه خـون خـفتـه پـریـشان مـی شـودروحـــش

 و آن تــک   واژهء  شیـریـن ، ولـــی خـالـی تـر از خـالـی

 چـو آن زالـو ی  خـون آلـودبـه نـام بـا ابـهـت  تـــمدن

 خــون انـــسان را چـه  بیـرون مـی کـشد  از  جــان

 و زنـجــیر نگــون بـختـی بپـای خسـتهء انـــســان

همـی بـنـدد وقــلـب خـستــه ء انــــسان

 کـه دارد  در  هـر  آن  گــوشــه  هــزاران  آرزو  پــــنـــهان

 بناگـه در هـمان چـنگـال خـون آلــودهء تـــقـــدیـــر

 و یــا  قــسمت و یـا غـرق هـمان  واژهءشــیریـــن تـــمــدن نیــز

 چــه آســان زنــدگــی بـــازدو انـــسان بـا دلــی افســرده  و   غـمگــین

 و غـافـل از  هـمه  بـازی رنـگارنـگ این دنــیا

درون  ســینـه  آن  ویــــران  ســـرای     دل

 چـه آسـان   مـقـــدم    هـر     آرزوئـــی  راعــزیــز و مــحتــرم دارد

 ولــی در یــکــدم خــالــیدم غــفـــلـت

همه امـید و عــشقو  هــستی  انـــسـان

 چـو  یـک  دیــوار   پـوســیده فـروریـزد مـیان دیـدگان خـسته و حـیران

 و  دیـــگر   بــار  ویـــرانــی ســــت بـدانـگونـه  کـه  گــوئـی  هــیچ    امــیدی

 درون سـینـهء افـــسرده ءمـا جــا نــشد هــرگــزو لــبهـای خــمـوشمــا

 ار آن پــس شــعــر تـلـخ نـامـرادی رادرون خــودفـروریـزد

 وآن انــبار  عــشق و  آرزو   آن    دل بیـکبـاره شــود انــبارنـاکــامــی

 چــه آســان میــشودخــامــوش لــهیــب شــعاــه هـای آتــش عشــقی

 و ســر خــورده غــروری درغـــم و تــشویــش چــه آسـان مــیشـودنــابــود

 بـه  لــبها  خــندهء   پـرشــور   هــر    شــادی

بـه داغ قــطره  هــای اشــک نـــاکــامــی

 ز سـوز انـدرون یـک نــگاه خــسته از بــودن

چـــــه آسـان مـی خــراشـد  سـینه را  ،خـاموش

 و آن انــسان دلمــرده بـاوج یـک تـمدن لیـک پــوشــالــی

 ز عشــقـی مــرده در دنــیای رنــگارنــگ کـــه  آنــرا   زنــدگــی   نــامــند

 چــه  آســان  جـان  دهــد  در  اوج   نـاکـامـی

بـنام هــستـی وعــشق و  تـــمدن

 آه صـــدافــسوس چــه  آســان  مــیشود  خــامــوش

 دلـــی در قــرن تــنهائــی و بــازافــسوس

 که سـر سـخــتانــه انــسان فخــر هـا دارد

 بـدنـیائـی که در آن بـا نــقـاب خیــر خــواهیهای پـر تــزویر صلــیب ســرخ

 و یـا بـا نـام آزادی انسانـی حـقوق هـربـشر

 این  آدم از یـادرفـته  در کف دوران تــمدن را چــو  زنــجیــری

 بـپای هـر کـه راهی شـدبــراه حــق دوبـاره ســخت مـی بنندد

 و نــادان قلــب مااینگــونـه پنــداردکــه ایــن زنــجــیر

 بـنام زنــدگــانــی  ســمبــل پـیونــد ویــاری هاست

 میــان ا و   دیگــر  ودیــگــر   راهــیان   جـستجو گر

 در پــی یـک صــلــح  جــاویـــدان بیــاری  تــمام مــردم   دنیــا

 کــه در آرامــش و  صاــحی هــمیشــه جـاودان بـاشیم

 نمیـدانـم چـرا هـمواره جنـــگ است و  ز  آرامــش نمـی یـابـم

 نشانـی در جـهان صــلح ولـیکن در درون در یک ســکــوت تلـــخ

 لیــک وحــشتنـاک گـهی در سینــه گــه درذهــن

 کــلامــی میشــود تــکــرارهــمه ایــنها فقــط تــزویــر زیــبا ئ یــست

 کـــــه هـــرگــــز  جــاودانـــی  نیــســـت