بی تو یک شاخه ی سردم

بی تو من یک شاخه ی سردم
بی تو مردابی پر از دردم
باز گرد ای آبی روشن
بی تو من دریایی از مرگم
بی تو من یک شاخه نیلوفر
مانده در دامان یک قهرم
تو گل عشق وصفا بودی
که به من شور ونفس دادی
بعد تو دیگر نخندیدم
لحظه ای دیگر نلرزیدم
بعد تو دستام تو سردی مرد
دیگه بی تو مهربونی هم
توی گلبرگ شقایق موند
تو امیدم بودی
همه شورم بودی
تو همون ناجی قلبم بودی
تو همون سنگ صبور من
تو دلتنگی  و ودردم بودی
من همون برگ درختی تنها
تو همون سبزی برگم بودی
وقتی رفتی دل من اینجا مرد
سبزی برگ وجودم،به غم تو پژمرد
وقتی رفتی دیگه این دل گم شد
توی دلتنگی وغصه بی تو
پاکی ومهر و وفا هم حتی
توی این دیر جفا حاکم شد