درباره من

هیچی مثل راه رفتن نمی‌تونه حالم رو خوب کنه. فکرش رو بکن! برف، بارون، پاییز، خیابون، این ترکیب چقدر دوست داشتنیه.
من سرمای هوای رو دوست دارم، چون اینطوری خیلی راحتتر می‌تونم گرمای دستت رو حس کنم.
وقتی غروب می‌شه، وقتی آسمون می‌گیره، خیابونا با آدم حرف می‌زنن... فقط باید کسی رو داشته باشی تا بهش فکر کنی.
دمِ غروبی، باز پاهام رو سپردم به پیاده‌رو‌، باز خیابون‌گردی، باز هم من و تو و یک شهر خاطره.
باد توی موهام می‌پیچید، بوی تنت رو حس می‌کردم و صدات توی گوشم بود... یه خیابون و این‌همه حرف!؟ یه عمر باید شنید.  

درج شده در تاریخ ۹۷/۰۸/۲۷ ساعت 17:37

کاربران آنلاین (0)