این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست....این خاک چه زیباست ولی خاک وطن نیست

ان دخترچسم ابی گیسوی طلایی....طنازسیه چشم چو معشوقه من نیست

ان کشورنوان وطن دانش وصنعت....هرگزبه دل انگیزی ایران کهن نیست

درمشهدویزدوقم وسمنان ولرستان....لطفی است که درکلگری ونیس وپکن نیست

دردامن بحرخزروساحل گیلان....موجی است که درساحل دریای عدن نیست

درپیکردگلهای دلاویز شمیران....عطریست که درنافه اهوی ختن نیست

اواره ام و خسته وسرگشته وحیران....هرجا که روم هیچ کجا خانه من نیست

اوارگی وخانه بدوشی چه بلایست...دردیست که همتاش در این دیر کهن نیست

من بهرکه خوانم غزل سعدی وحافظ...درشهرغریبی که دراوفهم سخن نیست

هرکس که زندطعنه به ایران وایرانی...بی شهبه که مغزش به سروروح به تن نیستپاریس قشنگ است ولی نیست چوتهران...لندن به دلاویزی شیرازکهن نیست

هرچندکه سرسبزبوددامنه الپ...چون دامن البرزپرازچین وشکن نیسست

این کوه بلنداست ولی نیست دماوند...این رودچه زیباست ولی تجن نیست

این شهرعظیم است ولی شهرغریب است...این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست

دکترخسرو فرشیدورد

روحش شاد