یادمان باشدکه:
خدا همیشه هست.
کسی که زیر سایه دیگری راه میرود، خودش سایهای ندارد.
هر روز باید تمرین کرد دل کندن از زندگی را.
آنچه که درد دارد زخم نیست ، عفونت است.
در حرکت همیشه افقهای تازه هست.
دست به کاری نزنیم که نتوانیم آن را برای دیگران تعریف کنیم.
آنهایی که دوستشان داریم میتوانند دوستمان نداشته باشند.
حرفهای کهنه از دل کهنه می آید، پس دلی نو بخریم.
فرار، راه به دخمهای میبرد برای پنهان شدن، نه آزادی.
باورهایمان شاید دروغ باشند.
لبخندمان را در آیینه جا نگذاریم.
آروزهای انجام نیافته دست زندگی راگرفتند و آنرا راه میبرند.
محبت به دیگران برای نمایش گذاشتن مهر خودمان نباشد.
آدمها همه ارزشمندند و همه میتوانند مهربان و دلسوز باشند.
تنهایی ما در مقایسه با تنهایی خورشید خیلی کم است.
دلخوشیها هیچ کدام ماندگار نیستند.
تا وقتی اوضاع بدتر نشده! یعنی همه چیز روبراه است.
هوشیاری یعنی زیستن با لحظهها.
آرامش جایی فراتر از ما نیست.
من تنها نیستم، ما یک جمعیتایم که تنهاییم.
از چشمه درس خروش بگیریم و از آسمان درس پاک زیستن.
برای آموختن و درس دادن به دنیا آمدیم، نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان.
برای پاسخ دادن به احمق، باید احمق بود!
لازم است گاهی با خودمان روراستتر از این باشیم که هستیم.
قبلا چیزهایی برایمان مهم بودند که حالا دیگرمهم نیستند.
آنچه امروز برایمان مهم است، فردا نخواهند بود.
نیازمند کمک هستند آنها که منتظر کمکشان نشستهایم.
ما از این به بعد هستیم، نه تا به حال.
غیرقابل تحمل وجود ندارد.
با یک نگاه هم ممکن است دلهای نازک بشکنند.
به جز خاطرهای هیچ نمیماند.
کار رهگذر عبوراست، گاهی برمیگردد،گاهی نه.
در هر یقینی میتوان شک کرد و این تکاپوی خرد است.
همیشه چند قدم آخر ه که سختترین قسمت راه هست.
امید، خوشبختانه از دست دادنی نیست.
به جستجوی راه باشیم نه همراه.
کلا ناامید نمیشوی اگه تمام امیدت را به چیزی نبسته باشی.
خوبی کسی که نداریم اینست که نگران از دست دادنش نیستیم.
در خستهترین ثانیه عمر، رمقی برای انجام کارهای کوچک هست.
وقتی از دست دادن عادت میشود بدست آوردن، دیگر آرزو نیست.
آنهایی را که گوشه آسایشگاهها غریباند و تنها، از یاد نبریم.
گاهی باید برای راحتی خیالِ دیگران خودمان را خوشحال نشان بدیم.
سعادت دیگران بخش مهمیاز خوشبختی ماست.
قولی را که به کسی میدهیم عمل کنیم.
دوست بداریم ؛بیانتظار پاسخی از طرف دیگران.
مهربانی صفت بارز عشاق خداست پس از اینکار ابایی نکنیم.
و این دعا همیشه ورد زبانمان باشد:
«خدایا هیچوقت ما را به حال خودمان رها نکن».