شعر پادگانمون

در دروازه کچوئی که رسیدم

صدای تبل و شیپور را شنیدم

به خود گفتم این تبل نظام است

از این پس زندگی بر من حرام است

شب اول دادن نان خالی

شدم سرباز نیرو انتظامی

شب دوم زدن شاخم شکستن

از این پس یغلوی دادن به دستم

شب سوم تراشیدن سرم را

لباس آشخوری دادن تنم را

بمیرد آنکه خدمت را بنا کرد

تمام مادران را چشم به راه کرد

لباس سربازی فانسقه داره

دله سرباز همیشه غصه داره

لباس سربازی رنگ زمینه

برادر غصه نخور خدمت همینه

الهی مادر پسر نزاید

اگر زاید به سربازی نیاید!!!