به نام او، که بود و نبودهای انسان و جهان، معنادار از اوست. ای خدا، همه­ در هم‌ریختگی‌ها را، تو خود به سامان آر! ای هدهد صبا! به سبا می‌فرستمت/ بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت! حیف است طایری چو تو، در خاکدان غم/ ز این جا، به آشیان وفا می‌...