بعد از راهپیمایی های اعتراض آمیز یا اغتشاشات این ایده مطرح می شود که همه مواضع خویش را اعلام کنند که یزیدی هستند یا حسینی.
در اینجا دو دیدگاه مطرح شده می شود.
دیدگاه طرف اصول گرا:
افراد اغتشاشگر در روز عاشورا به اعتقادات مردم اهانت کردند ، این افراد که یا با مزدوران غربند و یا اینکه تحت تاثیر شبکه های بیگانه قرار گرفته اند باید با افرادی که به اعتقادات مردم توهین می کنند برخورد شود. نباید با افرادی که قران آتش می زنند مماشات کرد، سران فتنه ( موسوی و کروبی) اگر همراه با این افراد اغتشاشکر نیستند پس چرا در برابر این توهین ها سکوت پیشه کرده اند اگر ولایت فقیه را می پذیرند پس چرا خود را از این مزدوران جدا نمی کنند. آیا این رفتار ها در شرایط کنونی به نفع کشور است؟ حتی حضرت علی(که حق بود) نیز که حق بود به نفع مسلمین سکوت می کند ولی این افراد به خاطر قدرت طلبی راضیند کشور از هم بپاشد . چرا مردم تهران نباید رای اکثریت را قبول کنند؟ آیا طرفداری بیگانگان و همان کشور هایی که ایران را چپاول م کردند ، از این افراد نشان نمی دهد که در مسیر اشتباهی قرار گرفته اند؟ به وضوح می توان دید که مواضع سران فتنه با مواضع امام خمینی فاصله دارد در حالی که این افراد خود را پیرو راه امام می دانند.
دیدگاه طرف اصلاح طلب :
چند درصد از مردمی که در تظاهرات اعتراض آمیز روز عاشورا شرکت کرده بودند سوت و کف زدند؟ چند درصد شعار علیه ولایت فقیه دادند آیا تلویزیون دولت باید حتما همین قسمت ها را نشان دهد. آیا نشان دادن قسمتی از واقعایات انحراف دادن افکار عمومی نیست. آیا انتظار دارید لباس شخصی ها مردم را بزنند و مردم هیچ عکس العملی نشان ندهند؟ آیا در این همه مصاحبه ای که تلویزیون دولتی انجام می دهد یک نفر نیست که علیه دولت صحبت کند؟ آیا در این مصاحبه ها افراد خاصی انتخاب نمی شوند؟ چرا باید حقیقت را وارونه نشان داد در هر تظاهراتی افرادی سودجو پیدا می شود که از فرصت استفاده کنند و دست به دزدی یا تخریب اموال عمومی بزنند آیا تلویزیون دولت از این همه مردم فقط باید همین ها را ببیند؟ در اعتراضات روز عاشورا آنقدر به مردم ظلم شد که دولت دست پیش را گرفت تا پس نیفتد.چرا به همه ادارات بخشنامه صادر می شود که در تظاهرات به نفع دولت شرکت کنند و سپس آن را خود جوش می نامند؟
نظر شما چیست ؟