قدرت رسانه (12) - مردم می دانند یا مردم نمی دانند؟

قدرت رسانه (12)                                                                                                       رضا عباسی اقدم  

مردم می دانند

          کارل گوستاو یونگ، روانکاو شهیر آلمانی، زمانی به آمریکا سفر کرده بود. روزی از حاشیه شهری می گذشت و مشاهده کرد چند بچه در کنار ریل قطار بازی می کنند و هیچ حفاظ و حصار و دیوار و حتی علامت هشداردهنده ای کنار ریل قطار وجود ندارد. این بی توجهی عجیب ذهن او را مشغول ساخت و قضیه را پیگیر شد تا رسید به مسئول مربوطه که چنین جوابی به او داد:" این ریل قطار است و همه می دانند که قطار با سرعت از این مسیر عبور می کند، پس دیگر نیازی به حصار و تابلوی هشدار دهنده نیست!" یونگ بعدها در کتابش نوشت:" آنها [یعنی آمریکایی ها] تمام برنامه های خود را بر این اساس می چینند که مردم می فهمند، اما ما [یعنی آلمانی ها] بر این اساس برنامه ریزی می کنیم که مردم نمی فهمند!"

این حکایت، داستان یونگ و روانکاوی نیست. مختص آمریکا و آلمان نیست. این روایتی است برای همه کشورها و همه مردم و همه زمانها. روایتی است برای ایران، برای میانه. این داستانی درمورد قطار و خطر نیست. داستانی است برای تمام برنامه ها و اقداماتی که از سطح کلان ملی گرفته تا یک شهر کوچک و حتی یک جمع فامیلی و دوستانه انجام می شود. نمونه اش همین بحث انتخابات و تبلیغات انتخاباتی. برخلاف برخی کشورهای مدعی و ظاهرساز، سالهاست در کشور ما انتخابات برگزار می شود که ارزشمند است و  افتخارآمیز. اما اینکه در تبلیغات انتخاباتی چه مسائل و مطالبی مطرح می شود، حکایت قطار و فهم مردم است. عموم کاندیداها در ابتدای تبلیغات خود، آگاهانه یا ناآگاهانه یک باور و ذهنیت و تفکر را اساس کار خود قرار می دهند و تمام برنامه ها و تبلیغات و سخنرانی ها و پاسخ های خود را براساس آن تنظیم و مرتب می کنند. هرچند در زبان و گفتار و ظاهر همه فقط برای خدمت آمده اند اما تفکر باطنی و ذهنیت کلی و هدف واقعی وتصمیمات بعدی افراد بر پایه یک اصل اساسی و زیربنایی است: مردم می فهمند یا مردم نمی فهمند! . . . 

(aghdam13@yahoo.com)