تنها یکبارمی‌توانستدر آغوشش کشندو می‌دانست آن‌گاهچون بهمنی فرو می‌ریزدو می‌خواست به آغوشم پناه آوردنامش برف بودتنش برفیقلبش از برفو تپششصدای چکیدن برفبر بام های کاگلی.....و من او راچون شاخه‌یی که به زیر بهمن شکسته باشددوست می‌داشتم...