گــآهی دِلــَم می خَواهَـد آسمــآن شَب رآ بِشکــآفـَم بِدانـَـم چه چیزی دَر آن نَهفته است که، اینگونه دوستَش دارَم و بـ آن خیـره میشوَم وَ گـآهی بــآ هـَـر نیم نِگاهی بـِـه آن اشکی از گوشه ی چِشمانَم جاری میشوَد... بآ هَمه ی تیرگیَش دوستَش دارَم &...