دلنوشته

تقدیم به بیکرانه های آبی قلبم که هر جا بذری را ابیاری نمود چشمه ای از پلیدی ها به سمتش روانه گردید و آسمان آبی هزار رنگش را در هاله ای از ابهام پروراند ، روزها در پی شب سپری شد و شب در پس روز تا شاید اتفاقی زیبا از قلب دنیای پر از بی عدالتی چشمه ای از دریای پر فیضش را نصیبمان گرداند ، کاش حکمت خدا برایمان آشکار میشد که چرا چنین و چنان مقدرات دنیای نازیبایمان گشته است .
شاید دردها از تیپ ما خوششان آمده باشد یا ما دلبسته آنها شده ایم ، شاید هم دنیای همه اینگونه است و ما تصور میکنیم فقط ما به آن دچاریم . اما قشنگیش به گذشتن است ، همین که سرعت عبور دارد جای شکرش باقیست ، خدا کند که دست انداز در کار نباشد و غافلگیرمان کند ، آنجاست که عمق وجودمان را میسوزاند و قلب ما را دردی دچار میسازد .
کاش همه چیز درست شود و آنگونه که باید باشد نه آنگونه که ما فقط دوست داریم ، آنگونه که کمترین رنج بر همسایگان قلب ما وارد شود ، شاید بگویید همسایه قلب مگر وجود دارد ،
آری وجود دارد ؛
پدر
مادر
برادر
خواهر و آنهایی که دوستت دارند و همیشه نگاهشان به توست که لبخندی از ته دل بر چهره داشته باشی

دوستان خوبم بهترین ها در زیباترین مکان ها نصیب قلب پاکتان