من اهل سرزمینی هستم که مردمانش؛
ازعشق وضو میسازند تا دست دردامن محبوب برسانند.

از اشک غسل میکنند تا قامت اورا درآغوش کشند.

از جان دعا میخوانند تا برآستان رفیع اش دست یابند.

از دل مایه میگذارند تا حریم پاکش را تنفس کنند.

من اهل آن دیارم که مردمانش؛

وارثان خون لیلی اند،وحافظان عشق مجنون

کلامشان معرفت است،

آرزویشان روی محبوب،

آنها ئیکه گذشت را سر لوحه دلهایشان کرده اند و صداقت را گفتارشان،

همان کسانیکه دروغ را ننگ میشمارند وبی وفائی عار،

همان هائی که از هر گفتار تلخی پرهیز میکنند وکرداری محجوب دارند.

من اهل این سرزمینم ........